ago 312012
 

Salve Regina in latine

Haec oratio, quam multi compositores in musica ornaverunt praesertim in cantu gregoriano, putatur Hermannum Contractum primum scripsisse in Reichenan, Germania. Postquam Sanctus Bernardus Claraevallensis addicit in hac deprecatione: O clemens, O pia, O dulcis Virgo Maria.

Cum ea finitur rosarium Virginis Mariae et Completorium Liturgiae Horarum.

Maria Virginis

Maria Virginis

Salve Regina in latine Tradução literal
Salve, Regina, Mater misericordiae, Salve Rainha, Mãe de misericórdia,
vita, dulcedo, et spes nostra, salve. vida, doçura e esperança nossa, salve!
Ad te clamamus, exsules filii Hevae, A vós bradamos, os degredados filhos de Eva.
ad te suspiramus, gementes et flentes A vós suspiramos, gemendo e chorando
in hac lacrimarum valle. neste vale de lágrimas.
Eia, ergo, advocata nostra, illos tuos Eia pois, advogada nossa, esses vossos olhos
misericordes oculos ad nos converte; misericordiosos a nós volvei;
et Jesum, benedictum fructum ventris tui, e Jesus, bendito fruto de vosso ventre,
nobis post hoc exilium ostende. A nós depois deste desterro mostrai.
O clemens, O pia, O dulcis Virgo Maria. ó clemente, ó piedosa, ó doce Virgem Maria!
V.: Ora pro nobis sancta Dei Genetrix. V.: Rogai por nós, santa Mãe de Deus.
R.: Ut digni efficiamur promissionibus Christi. R.: Para que sejamos dignos das promessas de Cristo.
maio 302011
 

História da Salve Rainha

A Salve Rainha é uma oração dirigida a Nossa Senhora surgida no século XI. Narra a História que um monge chamado Hermano Contracto compôs a oração cerca do ano de 1050 na cidade de Reichenau, Alemanha. Quando São Bernardo de Claraval tomou contato com a oração cantada pelos monges ficou tomado de tal enlevo a ponto de improvisar a última parte do cântico. Daí surgiu o verso “O clemens, O pia, O dulcis Virgo Maria”, que em português significa, “Ó clemente, ó piedosa, ó doce Virgem Maria”.

Domina Nostra a Fatima

Domina Nostra a Fatima

Historia Salve Regina

Salve Regina oratio ad Dominam Nostram scripta in XI saeculo. Monachus benedictinus Hermanus Contractus circa anno 1050 factus est eam in oppido Reichenau, Germania. Cum Sanctus Bernardus Claraevallensis cognoscit eam cantatam a monachis, admiratione afflante, postremam precis partem componit: “O clemens, O pia, O dulcis Virgo Maria”.

Texto da oração – Textus orationis

Salve, Rainha, mãe de misericórdia,
Salve, Regina, Mater misericordiae,
vida, doçura, esperança nossa, salve!
vita, dulcedo, et spes nostra, salve.
A vós bradamos os degredados filhos de Eva.
Ad te clamamus, exsules filii Hevae,
A vós suspiramos, gemendo e chorando
ad te suspiramus, gementes et flentes
neste vale de lágrimas.
in hac lacrimarum valle.
Eia, pois, advogada nossa,
Eia, ergo, advocata nostra, illos tuos
esses vossos olhos misericordiosos a nós volvei,
misericordes oculos ad nos converte;
e depois deste desterro mostrai-nos Jesus,
et Jesum, benedictum fructum ventris tui,
bendito fruto do vosso ventre,
nobis post hoc exilium ostende.
Ó clemente, ó piedosa,
O clemens, O pia, O dulcis Virgo Maria.
ó doce sempre Virgem Maria
V.: Ora pro nobis sancta Dei Genetrix.
V.: Rogai por nós santa Mãe de Deus
R.: Ut digni efficiamur promissionibus Christi.
R.: Para que sejamos dignos das promessas de Cristo.

Textus in latine

Salve, Regina, Mater misericordiae,

vita, dulcedo, et spes nostra, salve.

Ad te clamamus, exsules filii Hevae,

ad te suspiramus, gementes et flentes

in hac lacrimarum valle.

Eia, ergo, advocata nostra, illos tuos

misericordes oculos ad nos converte;

et Jesum, benedictum fructum ventris tui,

nobis post hoc exilium ostende.

O clemens, O pia, O dulcis Virgo Maria.

Em alguns ainda é adicionado:

V.: Ora pro nobis sancta Dei Genetrix.

R.: Ut digni efficiamur promissionibus Christi.

O clemens, o pia, o dulcis Virgo Maria

O clemens, o pia, o dulcis Virgo Maria

maio 262011
 

De Codice Iuris Canonici

In die XXV mensis Ianuarii, anno MCMLXXXIII, Ioannes Paulus II promulgavit Codicem Iuris Canonici per Constitutionem Apostolicam Sacrae Disciplinae Leges. Post vacatio legis, novum codex, vim legis habet pro universa Ecclesia latina.

Ecclesia Catholica Romana

Ecclesia Catholica Romana

In hac constitutione, postquam memineri diem anni MCMLIX, qua Ioannes XXIII primum publice nuntiavit captum ab se Concilium reformandi antiquus vigens Corpus legum canonicarum, quod anno MCMXVII fuerat promulgatum, narravit de necessitate antiqui Codicis reformandi. Reformatio Codicis Iuris Canonici prorsus posci atque expeti videbatur, primum invenitur in eodem Codice, anno MCMXVII promulgato, sed praesertim ab ipso Concilio, quod in Ecclesiam maximopere considerationem suam converterat.

Quinimmo affirmari licet inde etiam proficisci notam illam, qua Codex habetur veluti complementum magisterii a Concilio Vaticano II propositi, peculiari modo quod attinet ad duas constitutiones, dogmaticam (Lumen Gentium) nempe atque pastoralem (Gaudium et Spes). Novus hic Codex concipi potest veluti magnus nisus transferendi in sermonem canonisticum hanc ipsam doctrinam ecclesiologiam conciliarem. Quod si fieri nequit, ut imago Ecclesiae per doctrinam Concilii descripta perfecte in linguam canonisticam convertatur. Hinc sequitur, ut fundamentalis illa ratio novitatis, quae, a traditione legifera Ecclesiae numquam discedens, reperitur in Concilio Vaticano II, praesertim quod spectat ad eius ecclesiologicam doctrinam, efficiat etiam rationem novitatis in novo Codice.

Ex elementis autem, quae veram ac propriam Ecclesiae imaginem exprimunt, haec sunt praecipue recensenda: doctrina qua Ecclesia ut Populus Dei, et auctoritas hierarchica uti servitium proponitur; doctrina praeterea quae Ecclesiam uti communionem ostendit ac proinde mutuas statuit necessitudines quae inter Ecclesiam particularem et universalem, atque inter collegialitatem ac primatum intercedere debent; item doctrina qua omnia membra Populi Dei, modo sibi proprio, triplex Christi munus participant, sacerdotale scilicet propheticum atque regale, cui doctrinae ea etiam adnectitur, quae respicit officia ac iura christifidelium, ac nominatim laicorum; studium denique ab Ecclesia in oecumenismum impendendum.

De consideratione naturae operum, qui Codicis promulgationem praecesserunt, haec vero nota collegialitatis, qua processus originis huius Codicis eminenter distinguitur, cum magisterio et indole Concilii Vaticani II plane congruit. Hac igitur de causa Episcopi et Episcopatus invitati sunt ad sociam operam praestandam in novo Codice apparando, ut per tam longum iter, ratione quantum fieri posset collegiali, paulatim formulae iuridicae maturescerent, quae, deinde, in usum universae Ecclesiae inservire deberent.

De natura fudamentisque novum Codex Iuris Canonici, Sacrae Disciplinae Leges repetit longinqua illa hereditas iuris, quae in libris Veteris et Novi Testamenti continetur, ex qua tota traditio iuridica et legifera Ecclesiae, tamquam a suo primo fonte, originem ducit (Mt 5,17; Rm 12,8-10; Gl 5,13-25; 6,2).

De fine Codicis, Ioannes Paulus II memorat quod non ut in vita Ecclesiae christifidelium fides, gratia, charismata ac praesertim caritas substituantur. Ex contrario, Papa dixit Codex eo potius spectat, ut talem gignat ordinem in ecclesiali societate, qui, praecipuas tribuens partes amori, gratiae atque charismati, eodem tempore faciliorem reddat ordinatam eorum progressionem in vita sive ecclesialis societatis, sive etiam singulorum hominum, qui ad illam pertinent.

maio 252011
 

Translatio Mendes de Aguiar

I

Audierunt Ypirigae ripae placidae

Heroicae gentis validum clamorem,

Solisque libertatis flammae fulgidae

Sparsére[1] Patriae in caelos tum fulgorem.

Pignus vero aequalitatis

Possidere si potuimus brachio forti,

Almo gremio in libertatis,

Audens sese offert ipsi pectus morti!

O cara Patria,

Amoris atria[2],

Salve! Salve!

Brasília, somnium tensum, flamma vivida,

Amorem ferens spemque ad orbis claustrum,

Si pulchri caeli alacritate limpida,

Splendescit almum, fulgens, Crucis plaustrum[3].

Ex própria gigas positus[4] natura,

Impávida, fortisque, ingensque moles,

Te magnam praevidebunt iam fatura.

Tellus dilecta

Inter similia

Arva[5], Brasília,

Es Pátria electa!

Natorum parens alma es inter lilia,

Pátria cara,

Brasilia!

Ubatuba, Brasilia

Ubatuba, Brasilia

II

In cunis semper strata mire splendidis,

Sonante mari, caeli albo profundi,

Effulges, o Brasília, flos Americae,

A sole irradiata Novi Mundi!

Ceterisque in orbe plagis

Tui rident agri florum ditiores;

‘Tenent silvae en vita magis,

Magis tenet tuo sinu vita amores.

O cara Patria,

Amoris atria,

Salve! Salve!

Brasília, aeterni amoris fiat symbolum,

Quod affers tecum, labarum stellatum,

Em dicat áurea viridisque flammula

Ventura pax decusque superatum.

Si vero tollis Themis[6] clavam fortem,

Non filios tuos videbis vacillantes,

Aut, in amando tem timentes mortem.

Tellus dilecta

Inter similia

Arva, Brasília,

Es Pátria electa!

Natorum parens alma es inter lilia,

Patria cara,

Brasília!

DE ALMEIDA, Napoleão Mendes, Gramática Latina. São Paulo: Saraiva, 1968.

Christus Redemptor, Urbs Fluminensis

Christus Redemptor, Urbs Fluminensis


[1] Tertia persona pluralis contrata

[2] Atrium esta no plural atria

[3] Plautrum: Constelação

[4] Gigas positus: Feito gigante

[5] Arva: Regiões

[6] Themis: Justiça

maio 242011
 

Quid est ?

Intra Consociationem Privatam Internationalem Fidelium iuris pontificii Evangelii Praecones atque comungans ipsius carisma, Societas clericalis vitae apostolicae, fundata fuit a Ioanne Scognamiglio Clá Dias, et accipit recente aprovatio pontificia a Papa Benedicto XVI in audientia diae 4 mensis aprilis anno MMIX.

Clerici Societatis Clericalis Vitae Apostolicae Iuris Pontificii Virgo Flos Carmeli cotidie Missam celebrant

Clerici Societatis Clericalis Vitae Apostolicae Iuris Pontificii Virgo Flos Carmeli cotidie Missam celebrant

Societas nata est per dilectam ac tenacem catchesim de Ecclesia Romanoque Pontifice necnon de omnium rerum temporalium sactificatione.

Societas, inde ab initio, semper studuit ut fortitudinis severam virtutem foveret – maxime in defensione verae doctrinae, morum puritatis et hierarchiae spiritus – necnon renovaret omnibus in hominibus discrimen boni et mali, praesertim per pulchri rationem in omnibus suis repraesentationis formis.

Clerici Societatis, in eorum ministério exercendo, habent finem praecipuum sanctificationis sive sodalium sive omnium eorum qui ipsius Societatis institutionibus intersunt, iuxta charima cuique datum.

Emblema Societatis Clericalis Vitae Apostolicae Iuris Pontificii Virgo Flos Carmeli

Emblema Societatis Clericalis Vitae Apostolicae Iuris Pontificii Virgo Flos Carmeli

maio 212011
 

Quomodo dicitur Pater Noster in latine?

Oratio dominica seu Pater noster est precatio quam Iesu Christus suos didicit. Iesus, Suorum discipulorum respondens petitioni (Domine, doce nos orare: Lc 11,1), orationem christianam fundamentalem eis concredit.  Usus huius precationis non tantum privatus est, sed etiam in antiqua liturgia ritus Ecclesiae Catholicae adhibetur. Verba orationis venit a duobus partibus Evangelii (Lc 11,2-4 et Mt 6,9-13).

Iesus Christus cum Apostolis

Iesus Christus cum apostolis

Pater noster, qui es in caelis,

sanctificetur nomen tuum.

Adveniat regnum tuum.

Fiat voluntas tua,

sicut in caelo, et in terra.

Panem nostrum quotidianum da nobis hodie,

et dimitte nobis debita nostra,

sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.

Et ne nos inducas in tentationem,

sed libera nos a malo.

Amen.

Oratione Dominica comentata fuit a Sancto Aurelio Augustino et Tertualliano et Sancto Thoma Aquinate : “Revera in Oratione [Domini] breviarium totius Evangelii” comprehenditur1, ipsa “perfectissima est”2. In centro est Scripturarum. Eadem “Oratio dominica” appellatur, quia nobis venit a Domino Iesu, qui nostrae orationis magister est et exemplar. Oratio dominica precatio est Ecclesiae per excellentiam. Partem constituit integralem magnarum Officii divini Horarum et initiationis christianae sacramentorum: Baptismatis, Confirmationis et Eucharistiae. In Eucharistia inserta, indolem manifestat “eschatologicam” suarum petitionum, in exspectatione Domini, “donec veniat” (1 Cor 11,26).

1 Tertullianus, De oratione, 1, 6: CCL 1, 258 (PL 1, 1255).

2 Sanctus Thomas Aquinas, Summa theologiae, II-II, 83, 9, c: Ed. Leon. 9, 201.

maio 202011
 
Praecones Instituti Theologici

Praecones Instituti Theologici a Sancto Thoma Aquinate

Evangelli Praecones Consociatio privata christifideles iuris pontificii, prima esse creata a Sancta Sede in tertio milenio, in festa liturgica Cathedrae Sancti Petri Die XXII mensis februarii, anno Domini MMI. Praecones a Ioanne Scognamiglio Clá Dias fundati sunt. Consociatio inest in circa septuaginta nationibus. Praecones vita consacrata agunt, ac  coelibato totaliter ad evangelizationem mundi sibi dedicant. Viri feminaeque in domibus diversis habitant. Tempum Praeconi comprehendit praecatio evangelii, studio oratiove.

Ioannes Scognamiglio Clá Dias

Mons. Ioannes Scognamiglio Clá Dias, EP, Fundator Evangelii Praeconum

Charisma

Evangelii Praeconum charisma quaerit agere cum perfectione omnia acta vitae quotidianae, maxime in intimitate, sicut dictum est a Iesu Christo: “Estote ergo vos perfecti, sicut Pater vester caelestis perfectus est” (Mt 5,48).
Praeconi Evangelii, hac vocatio ad perfectionem in internis actis restritum non solere esse, sed autem in externis activitatibus. Sicut dicitur a Paulo VI in Charta ad Artistas: “Mundum in quo vivimus pulchritudinem eget ut in desperatione arceatur”.

Praecones ante Basilicam Vaticanam, Roma, Italia.

Evangelii Praecones ante Basilicam Vaticanam

Obiectum

Secundum in statuto scriptum est, Evangelii Praecones nati sunt cum finalitate instrumentum sanctitatis in Ecclesia essendi. Auxiliare christifidelis respondere plene vocationem ad plenitudinem vitae cristianae ac perfectionem caritatis, atque etiam agere in evangelizatione, santificatione et animatione christiana rerum temporalium.

Praecones in evangelizatione et animatione christiana rerum temporalium agere volunt.

Praecones in evangelizatione et animatione christiana rerum temporalium agere volunt.

Spiritualitas


Evangelii Praecones spiritualitatem in tribus fundamentis aedificant, id est,  Eucharistia, Maria et Papa. Propterea in emblema consociationis insunt simbola spiritualitatis.

Emblema Praeconum

Emblema Evangelii Praeconum


maio 192011
 

Quomodo Virgine Maria orare in linguae Ecclesiae Catholicae:

Ave Maria, gratia plena
Dominus tecum
Benedicta tu in mulieribus
Et benedictus fructus ventris tui Jesus.
Sancta Maria, Mater Dei,
Ora pro nobis peccatoribus
Nunc et in hora mortis nostrae
Amen.

Oratio ista sicut rosae in pedibus Mariae. Roga ad Mariam et ipsa salvabit te!

maio 192011
 

Praesentatio

Pulchritudine linguae latinae afflante, quidam studentes Evangelii Praeconum quaerunt novum inceptum in Brasilia: locum eletronicum totaliter scriptum in latine.

Per saecula latina lingua idioma mundi fuit. Romanum Imperium, quod ad tantae gloriae apicem pervenerat, ac tot populos, gentes nationesque sapienti iuris temperatione aequitateque ita sibi coagmentaverat, ut «patrocinium orbis terrae, verius quam imperium potuisset nominari » (cfr. Cic. De off. II, 8), diffundit latinam super pars europae, africae, asiaeve.

Iam, ut terrenae res omnes, ad occasum declinaverat; quandoquidem intus Imperium debilitatum ac corruptum, foris autem barbarorum incursionibus, a septemptrionibus diffractum, immani ruina sua in occidentalibus regionibus obrutum erat, latina lingua manet in usu Ecclesiae Catholicae, sed etiam, sicut lingua Iuris et magisterii.

Aetas Mediavalis omnes universitates usum linguae romanorum facerent ad ministrandam scienciam theologicam, sed etiam, cognitionem iuris, artis et medicinae.

Cum adventu modernitatis phenomenique nationalismi, latine occasum novit, sed nunquam hac pulchra lingua totaliter mortua fuit. Semper cultores sapientiae eam cognoverunt et eam locuti sunt.

Hodie lingua latina manet etiam in interrete. Multi loci eletronici portant nuntti latini ad manendum profunditatem, pulchritudinem et precisionis huius lingua Homeri, Ovidi, Ciceronisque.

Quaedam discipuli Instituti Theologici Sancti Thomae Aquinatis (ITTA), et membra Evangelii Praeconum, etiam tribuere cognitionem et articula in latine per hunc locum humilem volunt. Speramus lectori benevolentes qui has paginas electronicas legunt aumentum cognitionis et amoris ad latinitatem efficiant.

Sicut dicitur a Patribus Conciliaris Vaticani II, “antequam sacrorum alumni studia proprie ecclesiastica aggrediantur, ea humanistica et scientifica institutione ornentur, qua iuvenes in sua cuiusque natione superiora studia inire valeant; ac praeterea eam linguae latinae cognitionem acquirant, qua tot scientiarum fontes et Ecclesiae documenta intelligere atque adhibere possint” (Concilium Vaticanum II. Decretum de Institutione Sacerdotali Optatam Totius, 13).

abr 282011
 

De editoribus

Pulchritudine linguae latinae afflante, quidam studentes Evangelii Praeconum quaerunt novum inceptum in Brasilia: Situs interretialis totaliter scriptum in latine.

Per seacula latina lingua idioma mundi fuit. Romanum Imperium, quod ad tantae gloriae apicem pervenerat, ac tot populos, gentes nationesque sapienti iuris temperatione aequitateque ita sibi coagmentaverat, ut “patrocinium orbis terrae, verius quam imperium potuisset nominari” (cfr. Cic. De off. II, 8), diffundit linguam latinam super partes Europae et Africae et Asiae.

Imperium RomanumImperium Romanum

Iam, ut terrenae res omnes, ad occasum declinaverat; quandoquidem intus Imperium debilitatum ac corruptum, foris autem barbarorum incursionibus, a septemptrionibus diffractum, immani ruina sua in occidentalibus regionibus obrutum erat, latina lingua manet in usu Ecclesiae Catholicae, sed etiam, sicut lingua Iuris et magisterii.

In Medio Aevo omnes universitates usum linguae romanorum facti sunt ad ministrandam scienciam theologicam, sed etiam, cognitionem iuris, artis, medicinaeque.

Cum adventu modernitatis phenomenique nationalismi, latine occasum novit, sed nunquam hac pulchra lingua totaliter mortua fuit. Semper cultores sapientiae eam cognoverunt et eam locuti sunt.

Hodie lingua latina manet etiam in interrete. Multi loci eletronici portant nuntti latini ad manendum profunditatem, pulchritudinem et precisionis huius lingua Virgilii et Horatii et Ciceronis.

Quaedam discipuli Instituti Theologici a Sancto Thoma Aquinate (ITTA), et membra Evangelii Praeconum, etiam tribuere cognitionem et articula in latine per hunc locum humilem volunt. Speramus lectori benevolentes qui has paginas electronicas legunt aumentum cognitionis et amoris ad latinitatem efficiant.

Discipuli Instituti Theologici a Sancto Thoma Aquinate (ITTA) in auditorio
Discipuli Instituti Theologici a Sancto Thoma Aquinate (ITTA) in auditorio

Sicut dicitur a Patribus Conciliaris Vaticani II, “antequam sacrorum alumni studia proprie ecclesiastica aggrediantur, ea humanistica et scientifica institutione ornentur, qua iuvenes in sua cuiusque natione superiora studia inire valeant; ac praeterea eam linguae latinae cognitionem acquirant, qua tot scientiarum fontes et Ecclesiae documenta intelligere atque adhibere possint” (Concilium Vaticanum II. Decretum de Institutione Sacerdotali Optatam Totius, 13).