Pater Noster in latine

Quomodo dicitur Pater Noster in latine?

Oratio dominica seu Pater noster est precatio quam Iesu Christus suos didicit. Iesus, Suorum discipulorum respondens petitioni (Domine, doce nos orare: Lc 11,1), orationem christianam fundamentalem eis concredit.  Usus huius precationis non tantum privatus est, sed etiam in antiqua liturgia ritus Ecclesiae Catholicae adhibetur. Verba orationis venit a duobus partibus Evangelii (Lc 11,2-4 et Mt 6,9-13).

Pater noster, qui es in caelis,

sanctificetur nomen tuum.

Adveniat regnum tuum.

Fiat voluntas tua,

sicut in caelo, et in terra.

Panem nostrum quotidianum da nobis hodie,

et dimitte nobis debita nostra,

sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.

Et ne nos inducas in tentationem,

sed libera nos a malo.

Amen.

Oratione Dominica comentata fuit a Sancto Aurelio Augustino et Tertualliano et Sancto Thoma Aquinate : “Revera in Oratione [Domini] breviarium totius Evangelii” comprehenditur¹, ipsa “perfectissima est”². In centro est Scripturarum. Eadem “Oratio dominica” appellatur, quia nobis venit a Domino Iesu, qui nostrae orationis magister est et exemplar. Oratio dominica precatio est Ecclesiae per excellentiam. Partem constituit integralem magnarum Officii divini Horarum et initiationis christianae sacramentorum: Baptismatis, Confirmationis et Eucharistiae. In Eucharistia inserta, indolem manifestat “eschatologicam” suarum petitionum, in exspectatione Domini, “donec veniat” (1 Cor 11,26).

1 Tertullianus, De oratione, 1, 6: CCL 1, 258 (PL 1, 1255).

2 Sanctus Thomas Aquinas, Summa theologiae, II-II, 83, 9, c: Ed. Leon. 9, 201.